بازار مسکن ونکوور و تورنتو در سطح جهانی «غیرقابل خرید» شناخته شدند
گزارش جدیدی در سطح جهانی، ونکوور و تورنتو را به عنوان شهرهای «غیرقابل خرید» معرفی کرده است. این گزارش سالانه توسط Demographia منتشر میشود و توانایی خرید مسکن در ۹۴ بازار اصلی دنیا را مورد بررسی قرار میدهد. بر اساس این گزارش، ونکوور و تورنتو با توجه به نسبت میانگین قیمت خانه به درآمد خانوار، در میان گرانترین شهرهای دنیا قرار گرفتهاند.
ونکوور با امتیاز ۱۲.۳ در ردهی سومین شهر غیرقابل خرید دنیا قرار گرفته است، در حالی که تورنتو با امتیاز ۹.۳ در رتبهی یازدهم فهرست کممسکنترین شهرهای دنیا جای گرفته است.
دیوید مکدونالد، اقتصاددان ارشد مرکز آلترناتیوهای سیاست کانادا، در این باره گفت: «این وضعیت مدتهاست که قابل پیشبینی بود. ما به اندازهی کافی خانه نساختهایم و قطعا سرمایهگذاری دولتی در زمینهی مسکن مقرونبهصرفه برای چند دهه کافی نبوده است و حالا باید منتظر عواقب آن باشیم.»
رتبهبندی این گزارش بر اساس مقایسهی میانگین قیمت خانه با میانگین درآمد خانوار صورت گرفته است. امتیاز زیر ۳ نشاندهندهی «قابل خرید» بودن مسکن است. ونکوور و تورنتو در میان معدود شهرهای دنیا هستند که امتیاز آنها از ۹ (آستانهی جدید «غیرقابل خرید» بودن) فراتر رفته است.
امان فیسها، ساکن ونکوور، به سیتیوی نیوز گفت: «در حال حاضر خرید خانه برای من و همراهام تقریبا غیرممکن است. ما به سادگی توانایی مالی آن را نداریم. حتی به دنبال فرصتهایی برای خرید خانه در ایالات متحده بودهایم.»
کمبود عرضه مسکن، دلیل اصلی این بحران در کشورهای مورد بررسی (از جمله کانادا) عنوان شده است. بر اساس برآوردهای شرکت دولتی وام مسکن و حکومت کانادا (CMHC)، تا سال ۲۰۳۰ به ۳.۵ میلیون خانهی دیگر در کانادا نیاز است تا بازار مسکن به وضعیت باثبات گذشته بازگردد.
در میان دیگر شهرهای بزرگ کانادا، اتاوا (با امتیاز ۵.۳) و مونترئال (با امتیاز ۵.۸) در ردهی شهرهای «با دشواری جدی قابل خرید» قرار گرفتهاند، در حالی که کلگری (با امتیاز ۴.۶) وضعیتی «با دشواری جدی قابل خرید» دارد. ادمونتون (با امتیاز ۳.۶) با دریافت رتبهی «نسبتا با دشواری قابل خرید»، وضعیت به نسبت بهتری را نشان میدهد.
برخی از خریداران بالقوه برای ورود به این بازارهای گرانقیمت، راهحلهای خلاقانهای در پیش گرفتهاند. تام استوری از شرکت املاک و مستغلات رویال لیپیج سیگنچر ریالتی میگوید: «مردم برای خرید مشترک خانه با دوستان و اعضای خانواده، گروههایی تشکیل میدهند.»
دولت فدرال میلیاردها دلار را برای بخش مسکن اختصاص داده است، اما مطالعهی Demographia نشان میدهد که تقریبا ۹۰ درصد از شهرهای مورد بررسی، نتوانستهاند به آستانهی اولیهی «قابل خرید» بودن مسکن دست یابند، که نشاندهندهی ماهیت جهانی بحران قیمت مسکن است.